Premedykacja
Premedykacja. Wielu autorów wzbrania się przed podawaniem jakichkolwiek środków uspokająjących i stosuje tylko atropinę. Doustnie podawana jest koloidalna zawiesina trójkrzemianu magnezu w ilości 15 ml.
Anestezja. Należy przedsięwziąć odpowiednie kroki dla zapobieżenia zachłyśnięciu treścią żołądkową (p. str. 416). Popularna jest metoda, polegająca na użyciu tlenu, tio- pentalu, sukcynylocholiny, uszczelnionej rurki, podtlenku azotu z tlenem, IPPV i środka zwiotczającego183, gdyż daje to bardzo płytką anestezję z minimalnym obciążeniem płodu. Nie należy zaczynać indukcji, dopóki operatorzy nie są umyci i przygotowani do operacji. Nie wolno dopuścić do niedotlenienia. Jedną z wad płytkiej anestezji jest możliwość zachowania świadomości matki w czasie zabiegu184. Możliwość taką powinno się zmniejszyć przez: 1) zastosowanie skopolaminy zamiast atropiny w premedykacji, podając ją dożylnie bezpośrednio przed tiopentalem185 2) użycie 0,5°/o obj. halotanu lub trójchloroetylenu w czasie operacji186 3) użycie 1% obj. metoksyfluranu po wydobyciu dziecka185. Rzadko w czasie cięcia cesarskiego potrzebne są pełne dawki środków zwiotczających. Mięśnie brzuszne są rozciągnięte w czasie ciąży i napięcie .ich nie stwarza problemów.
Jako sposób wywoływania stanu nieświadomości bywa stosowana także hiperwen- tylacja. Alkaloza oddechowa matki może być jednak niekorzystna dla płodu187, gdyż obniża P,9 w jego krwi, opóźnia rozpoczęcie normalnego oddychania i obniża punktację w skali Apgar po 1 minucie, jakkolwiek jest to poddawane dyskusji188. Krytyczny poziom Pco2 krwi tętniczej matki może wynosić 17 mm Hg (2,2 kPa)189. Dodatek 2% dwutlenku węgla do mieszaniny wdechowej przywraca Pco2 i pH niemal do normy190. Przechodzenie tiopentalu przez łożysko w czasie anestezji do cięcia cesarskiego nie jest tak znaczne, by istniała korelacja między jego poziomem we krwi matki i płodu. Upływ czasu nie jest więc gwarancją obniżenia poziomu tiopentalu we krwi płodu191.