Morfina
-1- 1,5 godziny od wstrzyknięcia, zarówno u matki, jak u płodu {depresja oddechowa). Opisano przyrząd do samodzielnego stosowania przez rodzącą w dawkach frakcjonowanych63. Podawana doustnie może wywoływać wymioty. Dawki dodatkowe stosuje się w razie potrzeby, np. co 2-3 godziny. Maksymalna’ dawka dopuszczalna do użycia przez samodzielnie pracującą położną w przebiegu jakiegokolwiek porodu wynosi 200 mg (przepis C.M.B.”). Leki działające antagonistycznie odwracają około 80% efektu depresyjnego w stosunku do oddychania64, lecz zastosowanie mieszanek petydyna-antagoni- sta nie przyniosło żadnych korzyści66.
-3. Morfina (p. także rozdz. VIII). Nie była ona zbyt często stosowana w czasie porodu, dopóki Steinbuchel w r. 1902 nie połączył jej ze skopolaminą z powodu depresyjnego działania morfiny na oddychanie noworodka. Często korzystne jest wstrzyknięcie 10 mg morfiny lub 5 mg diamorfiny06, bardziej skuteczne przy podaniu przed wystąpieniem silnego bólu. Maksymalne złagodzenie bólu następuje w 90 minut po iniekcji domięśniowej. Największa depresja oddechowa płodu zachodzi po 2 godzinach od wstrzyknięcia i jest większa niż po petydynie67. Tak więc morfiny nie należy podawać na 2,5-3 godzin przed spodziewanym momentem porodu. Można użyć innych środków przeciwbólowych o działaniu narkotycznym.
WPŁYW. NA MATKĘ: 1) podwyższa próg bólu 2) zmienia nastawienie rodzącej do bólu, powodując zobojętnienie 3) działa nasennie. WPŁYW NA PŁÓD: 1) przed porodem- nie ma żadnego działania szkodliwego 2) w czasie porodu powoduje znaczną depresję oddechową szybko przechodząc przez barierę łożyskową – działanie to jest silniejsze u wcześniaków niż u normalnych noworodków.