-6. Śpiączka cukrzycowa. Leczenia wymagają następujące zaburzenia: 1) niedobór insuliny, 2) odwodnienie, 3) utrata jonów sodu i potasu, 4) kwasica metaboliczna, 5) choroba leżąca u podstawy zaburzeń. Insulina ma w ustroju krótki okres półtrwania (5 minut), lepiej zatem podawać ją często, lecz w małych dawkach.
Wodorowęglan sodu stosuje się w małych dawkach jako roztwór izotoniczny zbyt energiczne podawanie grozi nagłymi zmianami poziomu potasu, a nawet zatrzymaniem serca. Polecany jest następujący schemat: 1) badanie krwi na zawartość cukru, mocznika, elektrolitów, hemoglobiny i hematokrytu 2) pobranie moczu do badanii i założenie cewnika do pęcherza 3) podanie tlenu, by utrzymać Pa02 powyżej 80 mm Hg (10,7 kPa)-
-4) założenie przez nos sondy do żołądka i odsysanie 5) monitorowanie EKG 6) insulina114: należy podać 6 j. na godzinę w ciągłym wlewie (pompa infuzyjna) dodanie albuminy zapobiega adsorpcji na ścianach pojemnika innym sposobem jest podanie domięśniowo 10 j. ewentualnie z dodaniem 10 j. dożylnie, a następnie 5 j. domięśniowo, co godzina podwajając dawkę, jeśli poziom cukru nie spada poziom culcru trzeba oznaczać co 2 godziny, a gdy spadnie on poniżej 11-14 mmol/1 (100-250 mg°/o), insulinę można podawać według zwykłego nomogramu 7) płyny i elektrolity – przeciętny niedobór: wody – 6 1, sodu 500 mmol, chlorków – 400 mmol, potasu 350 mmol polecany schemat przetaczania: 1000 ml roztworu fizjologicznego NaCl (0,9%) w ciągu 30 minut, 500 ml przez następne 30 minut, potem 1000 ml co 2–3 godziny elektrolity oznacza się co 2 godziny i jeśli poziom sodu wzrasta powyżej 155 mmol/1, zmienić płyn na 0,45% roztwór soli dodawać 13 mmol (1 g) potasu w pierwszej godzinie, a później po 26 mmol co godzina 5% glukozę podawać, gdy poziom cukru spadnie poniżej
