Most kolejowy
Szczególnym tytułem do sławy Gzowskiego w Kanadzie było skonstruowanie przez niego słynnego mostu kolejowego nad rzeką Niagarą pomiędzy Port Erie a Buffalo, stanowiącego jak na owe czasy spore osiągnięcie techniczne. Gzowski szybko zdobył sobie opinię jednego z najwybitniejszych inżynierów w Kanadzie, został członkiem wielu towarzystw technicznych w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Anglii, założył w 1887 r. istniejące do dzisiaj Stowarzyszenie Inżynierów Kanadyjskich i był jego prezesem. W 1890 r., z okazji udekorowania Gzowskiego wysokim orderem brytyjskim Św. Michała i Św. Jerzego, urządzono w Montrealu specjalną uroczystość, w czasie której wręczono mu ozdobny adres. Przy tej okazji ujawniono, że ufundował on złoty medal, przyznawany odtąd corocznie za najlepsze prace naukowe. Gzowski był nie tylko budowniczym słynnego mostu kolejowego na Niagarze, ale również twórcą tamtejszego parku narodowego, w którym do dnia dzisiejszego stoi jego pomnik. Położył duże zasługi przy organizowaniu kanadyjskich związków strzeleckich. Mianowany został nawet w 1882 r. pułkownikiem milicji kanadyjskiej. W 1879 r. królowa Wielkiej Brytanii Wiktoria nadała mu tytuł honorowego adiutanta. Tytuł szlachecki uzyskał Gzowski w 1890 r. w związku z nadaniem mu wspomnianego brytyjskiego odznaczenia. Wszystkie te tytuły i wyróżnienia oraz przyjaźń z przywódcą konserwatystów, premierem Johnem A. Macdonaldem, stawiały Gzowskiego wysoko w życiu społeczeństwa kanadyjskiego, spory zaś majątek, zrobiony w czasie wieloletniej pracy na różnych kierowniczych stanowiskach inżynierskich, czynił z niego powszechnie szanowanego obywatela (w 1846 r. przyjął obywatelstwo brytyjskie).
