Bardzo stare gry przeglądarkowe na pc

Zdrowie

Nerki

admin

 |  lip 21, 2019

Nerki są głównym narządem regulującym stężenie wapnia w ustroju. Wydalanie wapnia z moczem zależy przede wszystkim od ilości tego jonu filtrowanego w nerkach i stężenia PTH w osoczu. Wielkość przesączania nerkowego i stężenie Ca2+ w osoczu decydują o ilości wapnia wydalanego przez nerki. Zmniejszenie przesączania kłębuszkowego przy niewydolności nerek lub odwodnieniu zmniejsza wydalanie wapnia, podobnie jak spadek stężenia Ca2+ w osoczu. PTH wpływa bezpośrednio na dystalne kanaliki nerkowe zwiększając wchłanianie zwrotne wapnia i hipolcalciurię.

Wapń dostarczany jest do osocza i płynu pozakomórkowego z przewodu pokarmowego, głównie z jelita cienkiego, jeśli w pokarmach występuje dostateczna ilość tego pierwiastka. Wchłanianie wapnia jest procesem aktywnym, do którego niezbędna jest l,25-(OH)2D3 (22). Jest to najbardziej czynna pochodna witaminy D

wytwarzana w nerkach przez hydrolcsylację prekursora 25-(0H)D3 dostarczanego przez wątrobę. Proces ten jest sterowany przez PTH. l,25-(OH)2D3 kontroluje wchłanianie w jelicie, zwiększa stężenie fosforanów i wapnia w osoczu oraz zwiększa mineralizację kości.

Największe zasoby wapnia znajdują się w kościach, które mogą być zarówno źródłem jego dostawy, jak też magazynować nadmiar wapnia. W warunkach prawidłowych ilość wapnia wchodząca i wychodząca z kości jest zrównoważona. PTH działa na układ kostny zmniejszając liczbę osteoblastów na korzyść liczby osteo- klastów. Tą drogą wapń zostaje uwalniany z kości do krwi. Następują zmiany chrząstek przynasadowych, a tkanka kostna włóknieje przypuszczalnie na skutek przemiany osteoblastów w flbroblasty (11). W moczu pojawia się uwalniana w większych ilościach hydroksyprolina, która jest odbiciem zwiększonej resorpcji wapnia z kości.